اگر مشاور رئیسی بودم!
اول-یادمان نرفته مرحوم هاشمی رفسنجانی برای اجرای سیاستها و برنامههای اقتصادی دولتش-که حقیقتا برای اقشار آسیبپذیر کمرشکن بود- وقتی بعنوان خطیب نمازجمعه پشت تریبون میآمد، به بهترین شکل، جامعه را آرام، امیدوار و همراه میکرد. احمدی نژاد هم همین هنر را شاید بهتر از هاشمی داشت به گونهای که مثلا وقتی میخواست طرح هدفمندی یارانهها را اجرا کند، بارها بصورت مستقیم با زبانی ساده و مردم پسند با مردم سخن گفت و ضمن امید دادن به مردم، جامعه را با خود همراه کرد.
آقای رئیسی، طی دو سال گذشته، انصافا کارهای بزرگی بی سر و صدا و بدون ادعا و با مجاهدتهای شبانهروزی و اخلاص و ایمان به نصرت الهی در عرصههای مختلف بخصوص در حوزه سیاست خارجی انجام داده است اما نگارنده -به عنوان یکی از حامیان و علاقه مندان او- بر این باورم که دستگاه اطلاع رسانی دولت در گزارش دادن به مردم با رویکرد امیدبخشی و همراه سازی، کاستی هایی دارد و بدون تعارف، گزارشدهی شخص جناب آقای رئیسی میتواند بهترین اثربخشی را داشته باشد.
مردم باید تشنه مصاحبه های رئیس جمهور شوند و از آن امید بگیرند و سخنان امیدبخش و اقناع سازِ رئیس جمهور را سینه به سینه و محفل به محفل در فضای حقیقی و مجازی به همدیگر منعکس و منتقل کنند. صحبتهای او نُقل مجالس شود و فضای عمومی کشور را تحت الشعاع قرار دهد. مردم به امید دادنِ واقع بینانه مسئولین یعنی همان توصیه همیشگی رهبر معظم انقلاب، نیاز مبرم دارند.
اینکه ایشان به شکلی غیرقابل درک یا پذیرش این جمله را تکرار نمایند که ما زندگی مردم را به برجام و دیگر معاهدات گره نزدهایم و به گونه ای القا نمایند که اصلا متوجه نیستند یا برایشان مهم نیست که چه فشاری روی مردم است، به شدت کم فایده اگر نگویم برای بخشی از مردم، عصبی کننده میباشد. مخاطب پیش خودش می گوید مگر آقای رئیسی نمیداند وضعیت گوشت و میوه و لبنیات و مسکن و خودرو و…چطور است!؟ ای بسا این برداشت هم در مردم ایجاد شود که پس معلوم است چون زندگی ما را گره نزدید، اینهمه زندگی سخت تر شده است! در حالیکه برعکس، این دولت، با تعاملات و ارتباطات گسترده به دنبال حل مشکلات مردم است و با جدیت تمام، در دو جبهه یعنی رفع تحریم های ظالمانه حتی از طریق پیگیری عزتمندانه قرارداد پر از اشکال برجام و تعاملات و معاهدات خارجی مختلف و هم با کار و تلاش و برنامه ریزی داخلی دنبال میکند.
این راهبرد یا سخن آقای رئیس جمهور که “ما زندگی مردم را به برجام گره نزده ایم” شاید استفاده خارجی داشته باشد اما نیاز به تبیین ملموس تری برای داخل کشور دارد.
آقای رئیسی باید به صراحت به مردم بگوید که برجام چه چاه ویلی برای کشور بوده که نه می توانیم از آن خارج شویم و نه می توانیم از حقوق پایمال شده مان صرفنظر کنیم.
او باید نشان دهد و بیان کند که می داند در چندماه گذشته چه فشاری به مردم وارد شده و از این بابت خیلی ناراحت است و حتی اشکالی ندارد که به نوعی خود را عذرخواه و همدردِ مردم نشان بدهد. او می تواند صادقانه به مردم توضیح دهد که قبل از روی کار آمدن، نمی دانسته دولت با چه بن بستی در زمینه تامین ارز ۴۲۰۰ تومانی مواجه است و دولتش مجبور شد جراحی اقتصادی سال گذشته را انجام دهد چراکه خزانه نه تنها خالی بلکه بدهکار بود. فشارهای دشمنان هم به اوج رسیده بود. او باید بگوید ما تلاش زیادی کردیم تا توطئه دشمنان را نقش بر آب کردیم و با گسترش ارتباطات و تعاملات با چین و روسیه و کشورهای همسایه نه تنها خواسته دشمن برای انزوای ایران را با شکست مواجه کردیم بلکه امروز می بینید که چگونه درحال انزوای آمریکا و همپیمانانش هستیم. او باید می گفت ما دوستان آمریکا را از او گرفتیم. او باید می گفت ما این رنج را با هم کشیدیم اما بیکار ننشستیم و تلاش کردیم تا اقتصاد کشور را به یک وضعیت باثبات و امیدبخش در آینده برسانیم. ما بدهکاری های دولت را پرداخت کردیم و فروش نفت و سایر محصولات خود را افزایش دادیم و بستر را برای رفع مشکلات مردم مهیا کردیم. مردم امیدوار باشند و برای موفقیت خادمان خود دعا و کمک بکنند و…
او باید به مردم می گفت که هرچند علاقه ندارم از خودم چیزی بگویم اما مردم حتما می دانند که خادم آنها در این دو سال حتی یک روز هم استراحت نکرد و جمعه ها هم روستا به روستا و شهر به شهر به میان مردم آمد و برای خدمتگزاری به مردم از پای ننشست!
یقین دارم مردمِ ایران، نجیبانه و صبورانه، به سخنان رئیس جمهورشان اعتماد میکنند و تزریق امید به جامعه، جوهره و خمیرمایه موفقیت دولت است.
معتقدم در این موضوع، آقای رئیس جمهور میتوانست ورود قوی تر و اثربخش تری داشته باشد.
دوم-رئیس جمهور نباید از پرداختن به چالش جدی نظام در چندماه اخیر یعنی مساله کشف حجاب بخشی از زنان جامعه که به تکدرخاطر و بعضا اعتراض و احتراز قشر مذهبی و حامیان او منجر گردیده، غفلت می نمود و به نوعی آن را بی اهمیت جلوه می داد. او باید به مردم توضیح می داد. او باید نشان می داد که به اعتقادات و باورهای دینی مردم و عفت عمومی جامعه به شدت اهمیت می دهد و برای فضای بوجود آمده نگران است. او می توانست به بهترین شکل با مردم سخن بگوید و رو در روی مردم به لنز دوربین نگاه می کرد و با صراحت و شفافیت به مردم میگفت: پدران و مادران عزیز و فرهیخته و دیندار و خدامحور ایرانی! به کمک شما نیاز دارم. جامعه ما اعتقادات و باورهایی دارد. برهنگی، دستاورد زشت و پلشت فرهنگ منحط غرب است و فضیلتی برای زنان ایرانی محسوب نمی شود.آنان حدود ۱۰۰ سال پیش اینگونه برهنه نبودند ولی به مرور زمان به چنین لجنزاری تبدیل شده اند که حتی برخی دولت ها و مجالس غربی و برخی رهبران دینی آنها، مجبور شدند، پدیده پست و غیر فطری همجنس گرایی را به رسمیت بشناسند! ما نمی توانیم شاهدِ کشاندن زنان و دختران ایرانی به سمت ولنگاری و سبکسری و لجنزار فرهنگ غربی که فلان و بهمان است، باشیم و جامعه را رها کنیم و اجازه بدهیم فرزندانمان با توطئه دشمنان دین خدا، کانون خانواده ایرانی را به اضمحلال بکشانند.
نه دولتِ من موافق سختگیری و محدودسازی است و نه شما مردم، راضی به پیروزی شیاطین برای تخریب کانون اصیل و نجیب خانواده ها باشید. شماها باید به میدان بیایید و دست به دست هم بدهیم و نگذاریم جامعه عفیف و نجیب و شریف ایرانی به ناکجاآباد کشیده شود.
ایشان باید به صراحت به مردم می گفت که هرچند بنده در تبلیغات انتخابات گفته بودم که با محدودسازی اینترنت و فیلتر کردن برخی پیام رسان ها مخالفم اما باید به بنده حق بدهید که اگر مثلا واتساپ یا اینستاگرام بستر ترویج خشونت و ولنگاری شود، به عنوان رئیس شورای امنیت ملی نمیتوانم یا حق ندارم بی تفاوت باشم و شما مردم دیدید که دشمنان شما در سال گذشته از چنین بسترهایی چه سوءاستفاده هایی کردند و جوانان این کشور را به جان هم انداختند و چه عزیزانی را از دست دادیم و چه خسارت هایی به بار آمد. او باید می گفت که بنده به عنوان رئیس جمهور این کشور، هم در قبال آن جوان طلبه و بسیجی مظلوم که ناجوانمردانه به شهادت رسید، مسئولیت دارم و هم در قبال آن دختر و پسری که با وسوسه و تهییج و تحریک دشمنان دست به اغتشاش و قتل زدند، مسئولم.
ایشان باید ضمن تکریم نخبگان عرصه های مختلف بخصوص استادان دانشگاه و معلمان و پزشکان و روحانیون و هنرمندان و ورزشکاران، از همه برای همراهی و هم افزائی در عرصه فرهنگ، کمک می خواست. ضمن آنکه باید توضیح می داد که دولتش چه برنامه هایی در این زمینه دارد.
هرچند نگارنده، آقای رئیسی را بااخلاص ترین و دلسوزترین رئیس جمهور بعد از دفاع مقدس می داند اما بر این باورم که ایشان می بایست تدابیر بهتری برای اقناع سازی و همراه سازی مردم بکار گیرند و تیم مشاوران آقای رئیس جمهور، باید از چنین فرصتهایی بیشتر استفاده نمایند.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید