ساواک چگونه مخالفان رژیم دیکتاتوری شاه را به شهادت می رساند

شب پنجشنبه ۲۱ خرداد ۱۳۴۹ بود که برق زندان قزل قلعه به یکباره قطع شد و زندان در تاریکی فرو رفت. پس از لحظه‌ای چندتن شتابان وارد سلول آیت‌الله سعیدی شدند و ناگهان فریادی از درون سلول به گوش رسید و سپس سکوتی مرموز بر فضا حاکم گردید.

زندانیانی که در کنار سلول سعیدی بودند، نتوانستند بفهمند که چه جریانی روی داده است. دیری نپایید که برق زندان روشن شد، زندانیانی که حس کنجکاوی‌شان تحریک شده بود، به سلول آیت‌الله سعیدی ‌سرک کشیدند و با منظره وحشتناک و فاجعه‌باری مواجه شدند.

سعیدی با وضع غیرعادی در گوشه سلول افتاده بود و عمامه به دور گردن او محکم حلقه شده بود.۱ ساواک در گزارش‌هایی متناقض ادعا کرد: «نامبرده در حدود ساعت ۲۱ روز ۲۰/۳/۴۹ با استفاده از خاموشی برق منطقه به وسیله فرونمودن دستمال به حلق خود، خودکشی کرده است.»! و در گزارش دیگری اعلام نمود: «مرگ او را خونریزی لوزالمعده تشخیص داده‌اند»!! اما برخلاف گزارش‌های ضدونقیض ساواک، رئیس اداره پزشکی قانونی پس از تشریح و کالبدشکافی اعلام کرد: «مرگ نامبرده شوک ناشی از ضربه به شبکه عصبی خورشیدی تعیین می‌شود که ناشی از ضربات متعدد به ناحیه شکم بوده»۲ و همین سند، موجبات رسوایی ساواک و مدعیان حقوق بشر و آزادی و دموکراسی شد که از شاه و رژیمش دفاع می‌کردند و می‌کنند.

جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد جرم اصلی آیت‌الله شهید سعیدی این بود که با تبدیل مسجد امام موسی بن جعفر (علیه‌السلام) به یکی از فعال‌ترین کانون‌های نهضت امام خمینی طی سال‌های ۱۳۴۴ تا ۱۳۴۹ به پیروی از ولایت فقیه و رهبر محبوبش حضرت امام، هزاران نفر از مردم مسلمان را با تبلیغات و تعلیمات مستمر و برنامه‌ریزی شده‌، تحت تاثیر قرار داد. جرمش این بود که به تبعیت از امام و مرادش، عامل اصلی همه سیه‌روزی‌ها و جنایات شاه را اربابان آمریکایی‌اش دانست و شاه را جز نوکری حلقه به گوش به حساب نیاورد.

از همین روی‌، همواره در راس افشاگری‌ها و روشنگری‌هایش، استعمار آمریکا و تباهکاری‌های آن قرار داشت. جرمش این بود که در مسجد امام موسی بن جعفر (علیه‌السلام) ضمن وعظ و خطابه و برپایی نمازهای جماعت‌، به تدریس دروس حوزه و به خصوص تحریرالوسیله امام و تربیت روحانیون انقلابی و مبارز پرداخت و با برپایی کلاس‌های آموزش برای بانوان و تشکل آنها، زنان را نیز به میدان نهضت آورد و با همراهی آنان، نشریات دینی و روشنگرانه تحت عنوان «مسجد امام هفتم» منتشر نمود.

اما جرم نابخشودنی آیت‌الله شهید سعیدی از نظر شاه و مزدورانش، این بود که با ورود سرمایه‌داران صهیونیست آمریکایی به ایران در بهار ۱۳۴۹، علاوه‌ بر یک سخنرانی افشاگرانه در تاریخ ۱۸ اردیبهشت همان سال‌، نامه‌ای دراعتراض به نفوذ غارتگران آمریکایی خطاب به علماء و روحانیون منتشر کرد که به واقع جامعه ایران را تکان داد/

منبع: کیهان